برای حفاظت از بلوک سقفی پلی استایرن، باید زیر سقف را با پوشش مناسبی محافظت کنید. این کار از برخورد مستقیم هرگونه حریق احتمالی با بلوک جلوگیری می‌کند.

شما باید این پوشش را به تیرها و تیرچه‌ها متصل و مهار کنید. اتصال مستقیم پوشش به بلوک پلی استایرن (مانند گچ‌کاری مستقیم) به تنهایی کافی نیست و قابل قبول نمی‌باشد.

انواع پوشش‌های مورد پذیرش عبارتند از:

پوشش گچ، پوشش‌های محافظ پایه گچ-پرلیت یا گچ-ورمیکولیت و یا تخته گچی. این پوشش باید حداقل ۱.۵ سانتی‌متر ضخامت داشته باشد و به صورت مستقل از بلوک، به سقف سازه‌ای مهار شود.

دیوارهای بین واحدهای مستقل (مانند دیوار بین آپارتمان‌ها یا واحدهای تجاری و اداری) باید در برابر آتش مقاومت داشته باشند.

به همین دلیل، این دیوارها باید از لایه بلوک‌های پلی استایرن عبور کنند و تا سقف سازه‌ای (یعنی زیر تیرچه یا بتن) امتداد یابند.

همچنین می‌توانید از مصالح حریق‌بند استفاده کنید تا پیوستگی بلوک‌های پلی استایرن بین دو فضا قطع شود. این کار از گسترش هرگونه حریق احتمالی بین دو واحد مجزا جلوگیری می‌کند.

شما باید بلوک‌های پلی استایرن را در کارگاه، دور از هرگونه مواد قابل اشتعال مانند رنگ، حلال یا زباله نگهداری کنید.

محل نگهداری باید به گونه‌ای باشد که از تماس براده‌های داغ، جرقه‌های جوشکاری یا هر شیء داغ دیگری با بلوک‌ها جلوگیری شود.

توصیه می‌شود انبار اصلی بلوک‌ها را دور از محل عملیات ساختمانی قرار دهید تا از سرایت هرگونه شعله یا حریق احتمالی به آن جلوگیری کنید.

• سعی کنید حجم بلوک‌های انبار شده از ۶۰ متر مکعب بیشتر نشود.
• اگر به حجم بیشتری نیاز دارید، بلوک‌ها را به دسته‌های حداکثر ۶۰ متر مکعبی تقسیم کنید و بین هر دسته حداقل ۲۰ متر فاصله قرار دهید.
• تمام کارگران را توجیه کنید که از ایجاد شعله یا کشیدن سیگار در نزدیکی محل انبار خودداری کنند. نصب تابلوی “استعمال دخانیات ممنوع” الزامی است.
• تعدادی کپسول آتش‌نشانی در نزدیکی محل انبار بلوک‌ها قرار دهید.